Czy obniżać składkę zdrowotną do 0 zł gdy płatnik nie pobiera podatku od pensji oddelegowanego

Pracodawcy wysyłający swego pracownika do pracy za granicą w ramach oddelegowania często borykają się z wątpliwością czy obniżać składkę zdrowotną do 0 zł w sytuacji, gdy od przychodu oddelegowanego nie jest w Polsce pobierany podatek dochodowy od osób fizycznych?

Odpowiedź na tak postawione pytanie brzmi: nie. W opisanych okolicznościach nie należy stosować przepisu art. 83 ust. 2 ustawy zdrowotnej, zgodnie z którym w przypadku nieobliczania zaliczki podatkowej przez płatnika od przychodów stanowiących podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości 0 zł.

A zatem:

fakt braku obowiązku obliczania na terenie RP zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzenia oddelegowanego pracownika, nie powoduje „zerowania” składki zdrowotnej,
pracownicy delegowani w okresie, w jakim posiadają status ubezpieczonych w ramach polskiego systemu zabezpieczenia społecznego, są objęci obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Interpretacja ZUS

Lublin, dnia 24 marca 2017 r.

WPI/200000143/296/2017

DECYZJA Nr 296/2017

UZASADNIENIE

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 poz. 1829 ze zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2016 poz. 963 ze zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie stanowisko przedsiębiorcy (…) zawarte we wniosku złożonym w dniu 06 marca 2017 r. uznaje za nieprawidłowe w sprawie obniżenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników wnioskodawcy czasowo oddelegowanych do pracy za granicę.

Uzasadnienie

W dniu 06 marca 2017 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy o wydanie pisemnej interpretacji przepisów w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej w przedmiocie prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia zdrowotne.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy(…) jest prowadzenie sieci lokali gastronomicznych w Polsce i za granicą. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca zatrudnia pracowników, których deleguje do pracy w zagranicznych spółkach powiązanych (dalej: Pracownicy, Pracownik), których siedziby mogą znajdować się na terenie Unii Europejskiej (m.in. w Rumunii) lub poza nią.

Warunki czasowego oddelegowania Pracowników są każdorazowo określane odrębnym porozumieniem, wprowadzającym zmiany do warunków umowy o pracę, w którym wskazywane jest w szczególności nowe miejsce pracy za granicą oraz świadczenia przysługujące Pracownikowi w związku z oddelegowaniem. Część pracowników zachowuje w trakcie oddelegowania do pracy za granicą nieograniczony obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. , poz. 2032, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) oraz przepisami odpowiednich umów zawartych przez Polskę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Inni pracownicy w momencie wyjazdu do pracy za granicę tracą status rezydentów podatkowych w Polsce, a więc nabywają ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o PIT.

Pracownicy wysyłani do pracy na terenie krajów należących do Unii Europejskiej pozostają objęci systemem ubezpieczeń społecznych i ubezpieczeniem zdrowotnym w Polsce zgodnie z przepisami wspólnotowymi. W szczególności, dla tych pracowników uzyskiwane są zaświadczenia A1 potwierdzające zastosowanie w ich przypadku polskiego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych. Natomiast pracownicy oddelegowani do krajów nienależących do unii Europejskiej, z którymi Polska nie zawarła umów o zabezpieczeniu społecznym pozostają w polskim systemie ubezpieczeń jako osoby fizyczne, które na obszarze Polski są pracownikami, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca, jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne, nalicza, pobiera i odprowadza przedmiotowe składki od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom za pracę wykonywaną w trakcie oddelegowania według zasad ogólnych, niezależnie od statusu rezydencji podatkowej Pracowników. Ponadto wnioskodawca nalicza, pobiera i odprowadza także składki na ubezpieczenie zdrowotne od wynagrodzeń wszystkich Pracowników. Niemniej jednak, przez wzgląd na przepisy art. 83 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej: ustawa o ubezpieczeniu zdrowotnym), Wnioskodawca rozważa zmianę podejścia w sprawie naliczana składki na ubezpieczenia zdrowotne. Mianowice, wnioskodawca rozważa zastosowanie przepisu Art. 83 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym (tj. obniżenie składki zdrowotnej do 0 PLN) w przypadku pracowników, którzy są lub będą oddelegowani do pracy za granicą, i którzy utracili bądź utracą w związku z powyższym status rezydentów podatkowych w Polsce, a w przypadku których nie jest obliczana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca zadaje pytanie:

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że w przypadku Pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy) i uzyskiwania przez nich dochodów z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, od których wnioskodawca zgodnie z ustawa o PIT nie oblicza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składkę na ubezpieczenie zdrowotne obliczoną za poszczególne miesiące należy obniżyć do 0 PLN.

Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie:

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, w przypadku pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy) i uzyskiwania przez nich dochodów z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, od których wnioskodawca zgodnie z ustawą o PIT nie oblicza zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, składkę na ubezpieczenie zdrowotne obliczoną za poszczególne miesiące należy obniżyć do 0 PLN.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy:

Zgodnie z przepisem art. 83 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym, „w przypadku nieobliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika, od przychodów stanowiących podstawę wymiaru składki, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości 0 zł”.

Jednocześnie, jak stanowi ust. 3 cytowanego wyżej przepisu, „jeżeli podstawę obliczenia składki na ubezpieczenia zdrowotne stanowi:

przychód ubezpieczonego wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23 c oraz pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego płatnik nie oblicza zaliczek na ten podatek,
przychód członka służby zagranicznej wykonującego obowiązki służbowe w placówce zagranicznej z wyłączeniem dodatku zagranicznego i innych świadczeń przysługujących tym osobom,
przychód ubezpieczonego wolny od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 74 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek, w stosunku do ubezpieczonych, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 16,
przychód ubezpieczonego zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek, w stosunku do ubezpieczonych, o których mowa w art. 66 ust. 1 pkt 1 i 16,
inny niż wymieniony w pkt 4 przychód ubezpieczonego, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
przychód z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, lub przychód z tytułu pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, od którego, na mocy przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy

– składkę na ubezpieczenie zdrowotne płatnik oblicza zgodnie z przepisami art. 79 i 81”.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy o PIT „zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pod warunkiem, że dochody te podlegają lub podlegać będą opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9 a.”

Wnioskodawca wskazał, ze z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że obniżenie składki zdrowotnej do wysokości 0 PLN jest możliwe, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

płatnik nie oblicza zaliczki na PIT zgodnie z przepisami ustawy o PIT,
nie znajdują zastosowania wyłączenia wynikające z treści art. 83 ust. 3 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym.

Wnioskodawca wskazuje na spełnienie pierwszego z powyższych warunków. Zgodnie z art. 3 ust. 2 a ustawy o PIT, osoby fizyczne niemające miejsca zamieszkania w Polsce podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie z powyższym oraz w związku z art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o PIT, dochody osiągnięte przez Pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych (ograniczony obowiązek podatkowy) z pracy wykonywanej poza terytorium Polski nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Zatem, w rezultacie nieistnienie obowiązku podatkowego od takich dochodów, wnioskodawca nie oblicza od nich zaliczek na PIT.

Ponadto wnioskodawca wskazuje na spełnienie drugiego z powyższych warunków. W szczególności wnioskodawca wskazuje, iż w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania:

zwolnienie przychodu ubezpieczonego od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych (art. 83 ust. 3 pkt 4), ponieważ takie zwolnienie jest możliwe wyłącznie w stosunku do dochodów uzyskanych przez rezydentów podatkowych (posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce);
nieobliczanie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 83 ust. 3 pkt 5), ponieważ w przypadku dochodów nierezydentów podatkowych uzyskanych z pracy wykonywanej poza terytorium Polski podstawa prawna nieobliczania zaliczki jest nieistnienie obowiązku podatkowego (przepisy art. 3 ust. 2 a i 2b ustawy o PIT), a nie przepis art. 32 ust. 6 ustawy o PIT.

Wnioskodawca podkreślił, że zdanie drugie art. 32 ust. 6 ustawy o PIT ogranicza zakres podmiotowy tego przepisu do dochodów rezydentów podatkowych — na wniosek podatnika zaliczki na podatek podlegają pobieraniu, a możliwość ta istnieje wyłącznie w sytuacji istnienia obowiązku podatkowego od tych dochodów.

Powyższe wnioskowanie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów, w tym:

w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2013 r. (sygn. akt II 141/13); „Trafny jest zarzut naruszenia przez Sąd drugiej instancji przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 83 ust. 2 i ust. 3 pkt 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej w związku z art. 3 ust. 2 a i w związku z ust. 1 a i art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez przyjęcie, iż obniżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, nie stosuje się w odniesieniu do składek tych ubezpieczonych, którzy nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej w rozumieniu art. 3 ust. 1 a ustawy o podatku dochodowym i w konsekwencji, na podstawie art. 3 ust. 2a tej ustawy, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem — jak błędnie przyjął Sąd drugiej instancji — obniżenie składki w takiej sytuacji jest wyłączone mocą art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej w związku z art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym” (…)

„Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zakresem podmiotowym obejmują rezydentów jak i nierezydentów podatkowych w rozumieniu prawa polskiego. W wypadku polskich pracowników delegowanych do pracy za granicę zwolnienie z podwójnego opodatkowania w Polsce dochodu uzyskanego z pracy za granicą (niezależnie od rodzaju zastosowanej metody) możliwe jest bowiem tylko, jeśli zachowali oni status rezydentów podatkowych. Jeśli chodzi o pracowników — nierezydentów nie dochodzi do zwolnienia z opodatkowania w Polsce osiągniętego przez nich dochodu z tytułu wykonywania pracy za granicą z tego względu, że dochody (przychody) te znajdują się poza zasięgiem polskiego ustawodawstwa podatkowego, poza zakresem jego oddziaływania.” (…)

„Jednocześnie należy wziąć pod uwagę art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym stanowiący, iż zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskiwanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 ust. 9 i 9 a. Przepis ten dodano ustawą z dnia 16 listopada 2006 r, o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), która w odniesieniu do tej zmiany weszła w życie w dniu 1 stycznia 2007 r. Przepis ten, jeśli chodzi o jego pierwsze zdanie, nie różnicuje sytuacji pracowników pod względem rezydentury podatkowej lub jej braku. Stanowi jedynie o niepobieraniu zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże zadnie drugie wskazanej jednostki redakcyjnej ogranicza jej zakres podmiotowy do pracowników, rezydentów podatkowych, skoro na wniosek podatnika zaliczki na podatek podlegają pobieraniu a możliwość ta istnieje wyłącznie w sytuacji istnienia obowiązku podatkowego od tych dochodów (przychodów)”.

w wyroku Sądu Apelacyjnego — III Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 25 stycznia 2016 r. (sygn. akt III AUa 1368/15):

„Przekładając powyższe na grunt analizowanej sprawy, Sąd Apelacyjny stanął na stanowisku, że również z uwagi na wykładnię celowościową omawianych regulacji prawnych racjonalne jest przyjęcie, że osoba, która przeniosła swoje centrum życiowe do innego kraju na okres około 5 lat — C. na okres trzech lat od 1 listopada 2008 r. do 30 października 2011 r. oraz Wielka Brytania na okres dwóch lat od 31 października 2011 r. do 30 października 2013 r. — utraciła status rezydenta podatkowego w Polsce czyli nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jednocześnie osoba taka nie korzysta we wskazanym wyżej okresie ze świadczeń z opieki zdrowotnej w Polsce, stąd celowym jest obniżenie składki zdrowotnej do wysokości 0 zł.

W tej sytuacji Sąd Apelacyjny stanął na stanowisku, że dochodów osiąganych przez M.W. z okresu, kiedy przebywał on poza granicami kraju, nie można zakwalifikować do kategorii wskazanych w art. 83 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, co w konsekwencji oznacza zastosowanie art. 83 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, co w konsekwencji oznacza zastosowanie art. 83 ust. 2 ww. ustawy i obniżenie składki zdrowotnej do wysokości 0 zł obliczonej za poszczególne miesiące, a nie obliczenie jej na zasadach ogólnych.”

Reasumując zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do Pracowników będących nierezydentami podatkowymi w Polsce (posiadających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy) i uzyskujących przychody za pracę wykonywaną poza terytorium Polski, od których nie są obliczane zaliczki na PIT, na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu zdrowotnym możliwe jest obniżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne za poszczególne miesiące do 0 PLN.

Wnioskodawca podsumował stanowisko stwierdzeniem, że w związku z powyższym wnosi o potwierdzenie przedstawionego we wniosku stanowiska.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Stosownie do ustępu 5 powołanego powyżej artykułu w związku z art. 83d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., udzielenie indywidualnej interpretacji dotyczącej obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne. ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek następuje w drodze decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie jest właściwy do wydawania decyzji w zakresie podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tj. 2016 poz. 1793 z późn. zm.) do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. Ponadto w myśl art. 79 ust. 2 tejże ustawy składka na ubezpieczenie zdrowotne jest miesięczna i niepodzielna.

W myśl art. 83 ust. 1 powyżej wskazanej ustawy w przypadku, gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczona przez płatnika pracodawcę zgodnie z przepisami art. 79 i 81 jest wyższa od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych obliczonej przez tego płatnika zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej zaliczki.

Ponadto w art. 83 ust. 2 tejże ustawy ustawodawca wprowadził zasadę, w myśl której w przypadku nieobliczania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatnika od przychodów stanowiących podstawę wymiaru składki, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości 0 zł.

Należy jednakże zauważyć, iż od powyższej wskazanej zasady ustawodawca przewidział kilka wyjątków, zgodnie z którymi jeżeli podstawę obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi określony w art. 83 ust. 3 pkt 1-6 ustawy przychód to składkę na ubezpieczenie zdrowotne płatnik oblicza zgodnie z przepisami art. 79 i 81.

Wśród grup przychodów, w przypadku których brak jest możliwości obniżenia wysokości składki zdrowotnej poniżej kwoty wynikającej z ustalonej podstawy wymiaru wskazano m.in.:

w pkt 4 — przychód ubezpieczonego zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na ten podatek w stosunku m.in. do pracowników,
w pkt 5 — inny niż wymieniony w pkt 4 przychód ubezpieczonego, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazał, że jego wątpliwości w zakresie ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne dotyczą pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy) i uzyskiwania przez nich dochodów z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, od których zgodnie z ustawa o PIT nie oblicza się zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ponadto wnioskodawca wskazał, że pracownicy wnioskodawcy pozostają objęci systemem ubezpieczeń społecznych w Polsce i uzyskiwane jest dla nich zaświadczenie Al. Wnioskodawca wyraził stanowisko, że jego zdaniem w sytuacji opisanej we wniosku w przypadku pracowników posiadających status nierezydentów podatkowych w rozumieniu art. 3 ust. 2 a ustawy o PIT I w przypadku uzyskiwania przez nich dochodów z pracy wykonywanej poza terytorium Polski możliwe jest zastosowanie art. 83 ust. 2 ustawy zdrowotnej tj. możliwości obniżenia obliczonej składki zdrowotnej do wysokości 0 zł. Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał ponadto, że do nierezydentów podatkowych w Polsce i występowania ograniczonego obowiązku podatkowego nie będzie można zastosować wyjątków z art. 83 ust. 3 pkt 4 i 5 ustawy zdrowotnej.

Zakład wskazuje, że należy w opisanej we wniosku sytuacji zwrócić uwagę, że art. 83 ust. 3 punkt 5) stanowi, iż w przypadku gdy podstawę obliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne stanowi inny (niż przychód zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych) przychód ubezpieczonego, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, to w takiej sytuacji również składkę na ubezpieczenie zdrowotne płatnik oblicza na zasadach ogólnych tj. zgodnie z przepisami art. 79 i 81 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Sytuacja przewidziana przepisem zacytowanego art. 83 ust. 3 pkt 5 dotyczy osób fizycznych mających ograniczony obowiązek podatkowy, których miejsce zamieszkania i osiągane przychody są poza terytorium RP. Wskazuje na to odniesienie do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium RP.

Fakt braku obowiązku obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce, nie powoduje obniżenia podstawy wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł zarówno w przypadku gdy o zwolnieniu danego przychodu decyduje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inna umowa międzynarodowa w przypadku osób o których mowa w art. 3 ust.l ustawy o PIT, jak również w przypadkach , w których chodzi o inny przychód niż wskazany w art. 83 ust. 3 pkt 5, od którego płatnik nie oblicza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy o PIT.

Wskazać należy iż regulacje zawarte wart. 83 ust. 3 mają charakter autonomiczny od postanowień ustawy o podatku dochodowym. Poprzez wyraźne odesłanie w art. 83 ust. 3 pkt 5 do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca uszczelnił regulacje dotyczące odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne, w sytuacji gdy osoby delegowane do pracy za granicę przez polskich pracodawców nadal podlegają polskiemu systemowi zabezpieczenia społecznego, w tym również w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego. W tym miejscu należy podkreślić, iż obowiązkiem ubezpieczeń społecznych w Polsce objęci są wszyscy obywatele polscy posiadający tytuł do ubezpieczenia na obszarze Polski, ale również obywatele polscy zatrudnieni przez polskie podmioty za granicą. W tym drugim przypadku obowiązek ubezpieczeń może być wyłączony na mocy umowy międzynarodowej, której Polska jest stroną lub też na podstawę prawa wspólnotowego. W przypadku osób delegowanych przez wnioskodawcę do pracy za granicę właściwym ustawodawstwem jest ustawodawstwo polskie, co wnioskodawca potwierdził w opisie zdarzenia przyszłego.

Nowelizując art. 83 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dokonano powrotu do zasad, które obowiązywały przed wejściem w życie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodanie nowego przepisu ust. 3 pkt 5 sprawiło, że zwolnienie z odprowadzania składki na ubezpieczenie zdrowotne zostało wyłączone w odniesieniu do wszelkich przychodów osób ubezpieczonych, od których płatnik nie odprowadza zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, na podstawie odwołania do art. 32 ust. 6 tej ustawy. Powyższe oznacza, iż pracownicy delegowani w okresie, w jakim posiadają status ubezpieczonych w ramach polskiego systemu zabezpieczenia społecznego, są objęci obowiązkiem odprowadzania składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Biorąc powyższe pod uwagę, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznał za nieprawidłowe stanowisko wnioskodawcy wyrażone we wniosku złożonym w dniu 06 marca 2017 r. przez przedsiębiorcę w sprawie obniżenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości 0 zł w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników wnioskodawcy czasowo oddelegowanych do pracy za granicę.

źródło: http://www.zus.pl/